Γειά σου χρήστη, τι σκέφτεσαι?
Να σου πω την αλήθεια η ερώτηση μου ήταν καθαρά ρητορική, ξέρω τι ακριβώς σκέφτεσαι, είμαι αλγόριθμος.
Είμαι ένας αλγόριθμος σε μια πολύ διάσημη πλατφόρμα δικτύωσης.
Ίσως στο Facebook, ίσως στο Instagram, ίσως στο YouTube…
Είμαι παντού και πουθενά.
Πιστεύεις ότι είσαι στα αλήθεια ελεύθερος να σκέφτεσαι ότι θες?
Ότι στην πραγματικότητα αυτό που μόλις αγόρασες ήταν καθαρά δική σου απόφαση και όχι μια πράξη παρακινούμενη από εμένα?
Ότι συνήθειες σου όπως η πολύωρη χρήση ίντερνετ και ηλεκτρονικών συσκευών είναι κάτι που δημιουργήθηκαν τυχαία ή εξαιτίας της εξελισσόμενης τεχνολογίας? “
Γνωρίζουν οι φίλοι σου όσα εγώ γνωρίζω πια για σένα ?
Ξέρουν ότι ψάχνεις μήνες λύση να ξεφορτωθείς τις φοβίες σου ?
Ξέρει το άλλο σου μισό τα χρώματα που προτιμάς , τα μέρη που προτιμάς , τα φαγητά που αγαπάς ?
Μήπως θα ήταν καλή ιδέα να τα μοιραστώ όλα αυτά με όσους πιστεύω ότι θα βγάλω κέρδος ?
_ _ _
Κάπως έτσι λοιπόν θα μιλούσε σε εμάς ένα πρόγραμμα βασισμένο σε AI (Artificial Intelligence ή αλλιώς Τεχνητή Νοημοσύνη).
Το The Social Dilemma είναι ένα ντοκιμαντέρ που δεν θα έπρεπε να περάσει απαρατήρητο, θα έπρεπε να το δουν όλοι, ασχολείται με ένα θέμα τόσο αμφιλεγόμενο περίπλοκο και δύσκολο να λυθεί.
Άνθρωποι οι οποίοι συμμετείχαν στις ομάδες development εφαρμογών και σελίδων όπως Facebook, Instagram, YouTube και πολλών άλλων τέτοιου βεληνεκούς μεγαθηρίων, μιλάνε για τους λόγους τους οποίους παραιτήθηκαν ή απολύθηκαν επειδή προτίμησαν να μην καταπατήσουν ηθικές αξίες.
Για το πως άρχισαν να φοβούνται για το μέλλον τους, το μέλλον των παιδιών τους.
Για την ελευθερία πράξεων και αποφάσεων τους.
Στην αρχή του κειμένου χρησιμοποίησα την λέξη “χρήστης” μια λέξη που χαρακτηρίζουν έτσι τους πελάτες τους δύο τύποι επιχειρήσεων…
Οι επιχειρήσεις ναρκωτικών και επιχειρήσεις λογισμικού.
Έτσι λοιπόν η λέξη αυτή αποκτά ένα ιδιαίτερο νόημα, ένα βαρύ και άσχημο νόημα και όχι άδικα.
Στις δύο αυτές περιπτώσεις πλέον μιλάμε για καθαρό εθισμό, ζητώντας πολλές φορές το ίδιο απελπισμένα την χρήση του ίντερνετ όσο και οι ναρκομανείς των ουσιών τους.
Ζούμε εδώ και μια δεκαετία με ένα κινητό στο χέρι μας σαν να έχει γίνει προέκταση του σώματος μας και όχι μόνο.
Έγινε ο βασικός τρόπος επικοινωνίας όχι απλά λεκτικά αλλά συναισθηματικά μεταξύ ανθρώπων που βρίσκονται κοντά… συναισθηματικά μα και σε θέματα απόστασης.
Προτιμάμε να λέμε ότι αγαπάμε, μισούμε, διαφωνούμε, συμφωνούμε, λυπούμαστε ή χαιρόμαστε μέσω ενός κινητού ενώ αυτός που θέλουμε να απευθυνθούμε είναι 10 λεπτά μακριά μας.
Υπάρχουν όμως και οι περιπτώσεις που είναι ακριβώς δίπλα μας, δείχνουμε τα συναισθήματα μας online από ντροπή, από αμηχανία γιατί ξεσυνηθίσαμε να εκφραζόμαστε πρόσωπο με πρόσωπο, άλλες φορές το κάνουμε δημόσια για το θεαθήναι, για εντυπωσιασμό τρίτων.
Αλγόριθμοι που δημιουργούν νούμερα και στατιστικές με τόσο ύπουλες τακτικές και υποχθόνιος σκοπούς όπως τον έλεγχο της ανθρώπινης συμπεριφοράς. Μας έκαναν να φερόμαστε σαν απλές άψυχες κούκλες σε ένα κουκλοθέατρο της παράνοιας.
Μια παράσταση εντυπωσιασμού, που τα likes ή κάποιες καρδούλες μας ωθούν να κάνουμε πράγματα πολύ εκτός του χαρακτήρα μας επειδή νομίζουμε ότι είναι δική μας επιλογή. Ότι είναι ένα ρίσκο που παίρνουμε από δική μας και μόνο πρόθεση, μα είναι ένα ψέμα.
Ένα ψέμα που δημιουργήθηκε τόσο περίτεχνα που δεν καταλαβαίνουμε εύκολα.
Εσύ πόσα like πήρες;
Μια μέρα ανεβάσαμε μια φωτογραφία με λίγο παραπάνω γύμνια, τα νούμερα ήταν μεγαλύτερα από ότι συνήθως, γλυκαθήκαμε και λίγο αργότερα σκεφτήκαμε ποια είναι η επόμενη κίνηση μας για να κρατήσουμε αυτά τα νούμερα, πως θα κρατήσουμε αυτήν την προσοχή που μόλις πήραμε από τον κόσμο, ξεχνώντας πολύ μα πολύ σημαντικά πράγματα…
Ότι εμείς είμαστε εμπόρευμα αυτών των πλατφορμών, οι πελάτες είναι τεράστιες επιχειρήσεις που αγοράζουν εμάς για να παρουσιάζουν και να διαφημίζουν τα προϊόντα τους.
Η Μαρία (τυχαία διαλεγμένο όνομα) ανέβασε φωτογραφία στο Instagram από παραλία με μπικίνι και πολύ προκλητική πόζα…
Πίσω της είναι ένα μπουκάλι διάσημου αναψυκτικού, μπροστά της μια μπλούζα γνωστής εταιρίας ρούχων.
Ή Μαρία μόλις έκανε μια πολύ πετυχημένη διαφήμιση δύο προϊόντων, εμείς είδαμε τα προϊόντα αυτά, το Instagram μόλις έβγαλε λεφτά από τις 2 εταιρίες.
Δεν είναι τυχαίο που τέτοιες εφαρμογές είναι δωρεάν, είναι δωρεάν γιατί δεν είναι τα προϊόντα, εμείς είμαστε τα προϊόντα προς αγορά και αυτά είναι απλά εργαλεία.
Ξέρω πως πολλές φορές νομίζουμε ότι είμαστε ελεύθεροι, προσωπικά δεν το νομίζω πια.
Δημιουργήσαμε εφαρμογές και πλατφόρμες που απέκτησαν δική τους ζωή και ανέπτυξαν δικό τους τρόπο σκέψης που δεν είχαμε καν φανταστεί ότι θα έχουν.
Μαθαίνουν από εμάς μέρα με την μέρα πως σκεφτόμαστε, τι ψάχνουμε, τι λέμε…
Έχετε παρατηρήσει ποτέ ότι βλέπετε διαφημίσεις από πράγματα που συζητούσατε λίγη ώρα πριν δίπλα από το κινητό σας ακόμα και αν ήταν χωρίς ίντερνετ?
Πιστεύεις ότι μπορείς να ζήσεις χωρίς το κινητό σου πάνω από 7 μέρες?
Πιστεύεις ότι αντέχεις να μείνεις μακριά από την παρατήρηση της ζωης των άλλων μέσω ενός κινητού?
Αν η απάντηση σου είναι ναι θα ήθελα να δω πόσο θα μπορούσε να ισχύει.
Πόσο πολύ θα σου ήταν πια λογικό να μην παρουσιάζεις την ζωή σου σαν κάτι ονειρεμένο τέλειο και αξιοζήλευτο, με απώτερο σκοπό να γεμίσεις το κενό μέσα σου.
Στο τέλος όμως καταλήγεις να είσαι πιο κενός από ότι πριν ξεκινήσεις αυτήν την τακτική.
Κάπου εδώ, θα σου προτείνω και θα σου πω ότι θα πρέπει να δεις το The Social Dilemma, γιατί όσα προανέφερα ήταν το ένα δέκατο όσων αυτό το ντοκιμαντέρ – μάθημα ζωής εξερευνά και αναλύει.
Fake news, αλγόριθμοι, θεωρίες συνομωσίας, αλγόριθμοι, Social Media, στατιστικές για νούμερα αυτοκτονιών και γιατί ανέβηκαν ραγδαία την τελευταία δεκαετία και πολλά άλλα τα οποία θα έπρεπε να γνωρίζεις.
Γιατί ίσως σου αλλάξουν τον τρόπο σκέψης σου, ίσως γίνει η αιτία να αλλάξει η ψυχολογία σου.