Αισίως μπήκαμε στο (ευελπιστούμε καλύτερο) 2021
Όπως φαίνεται, ακόμα ζούμε. Και μαζί με εμάς και το λατρεμένο Netflix το οποίο δεν φαίνεται να δείχνει σημάδια στασιμότητας στο θέμα της τεχνητής νοημοσύνης και των ρομπότ γενικότερα. Το νεότερο δείγμα αυτής, ακούει στο όνομα Outside The Wire με τους Anthony Mackie και Damson Idris.
Αυτή τη φορά η πλοκή δεν κινείται σε τόσο εξωπραγματικά επίπεδα, αλλά δείχνει να θέλει να πει μία ιστορία σαφώς πιο “προσγειωμένη”. Ας ξεκινήσουμε όμως από τα βασικά.
Βρισκόμαστε χαλαρά σε έναν ουκρανικό εμφύλιο. Τα αμερικανικά στρατεύματα προασπίζονται τον ΟΗΕ, ενώ την ίδια στιγμή ένας τρομοκράτης θέλει να πυροδοτήσει κάτι ξεχασμένα πυρηνικά του ψυχρού πολέμου κατά της Αμερικής.
Και εδώ επιστρέφω στην λέξη εξωπραγματικά που χρησιμοποίησα λίγο νωρίτερα. Ναι μεν από μεριάς πεζοναυτών έχουμε μη επανδρωμένα και καταδρομείς, αλλά από την άλλη έχουμε και ρομποτάκια και ένα ρομπότ λοχαγό. Και παρόλα αυτά το Netflix θέλει να διηγηθεί μία ιστορία πιο προσγειωμένη;!
Ας αναλύσουμε λίγο περισσότερο τον παραπάνω προβληματισμό μέσα από την ίδια την πλοκή
Η ταινία ξεκινάει δείχνοντας μας ένα πλάνο μέσα από ένα μη επανδρωμένο, το οποίο πιλοτάρει ο υποσμηναγούς Χάρπ (Damson Idris). Ο ίδιος, για το στρατό λάθος εκτίμηση, βρίσκεται στην δυσάρεστη θέση να σκοτώνει 2 πεζοναύτες με μια βόμβα του. Αυτό έφερε ως αποτέλεσμα την δυσμενή μετάθεσή του στο στρατόπεδο του στρατηγού Έκχαρτ (Michael Kelly) και την συνεργασία του με τον Λοχαγό Λίο (Anthony Mackie).
Ο τελευταίος, ένα ρομπότ 10ης γενιάς (ένας Intel σε μορφή ανθρώπου και όχι AMD) με την ταινία να προσπαθεί να πετύχει αρμονική συνεργασία ανάμεσα τους δύο αυτούς διαφορετικούς χαρακτήρες ώστε να σώσουν τον κόσμο από τον κακό τρομοκράτη Κόβαλ. Συνεργαζόμενοι τόσο με των αμερικάνικο στρατό όσο και με την επικεφαλής των ανταρτών Σοφία (Emily Beecham). Και κάπου εδώ θα βάλουμε μια τελεία για να μην κάνουμε σπόιλερ.
Η ταινία είναι ξεκάθαρη για το κοινό της από το εξώφυλλο της. Πόλεμος, δράση, ανατροπές, προπαγανδιστικά στοιχεία κτλ.
Τα φίλτρα που έχουν επιλεγεί από την σκηνοθεσία του Mikael Håfström είναι υποκίτρινα, αποδίδοντας έτσι άμεση παραπομπή σε παλιές πολεμικές ταινίες. Τα ειδικά εφέ που χρησιμοποιούνται είναι τόσο όσο για να κάνουν αληθοφανή τα όποια σημεία φαντασίας. Ως προς τους χαρακτήρες δεν έχουμε να πούμε κάτι καθώς χαρακτηρίζονται από απλότητα χωρίς ίχνoς εμβάθυνσης καθόλη την διάρκεια της ταινίας. Κάτι το οποίο βεβαίως ισχύει και για την μουσική της, που απλά κάνει την δουλειά της χωρίς να είναι κάτι το αξιομνημόνευτο.
Εν κατακλείδι, το Outside The Wire είναι μία ταινία που προσωπικά την προτείνω για την παρέα μια Κυριακή βράδυ (μην κάψουμε έτσι το σαββατόβραδο μας ρε αδερφέ).
Θα της βάζαμε ένα τίμιο 6αρι που δικαιωματικά είναι καλό για Netflix. Και για να μην ξεχνάμε τις παλιές συνήθειες, είναι κατάλληλη να συνοδευτεί με πίτσα και αναψυκτικό, καθώς και να χάσεις λίγα σημεία μέχρι να φας, ε δεν έγινε και τίποτα. Ο πολύς προβληματισμός ανοίγει την όρεξη!
Βαθμολογία 6/10