To 2010 λοιπόν, η πρώην κατάδικος Piper Kerman κυκλοφορεί το βιβλίο της Orange is the new Black : My Year In A Women’s Prison. Σε αυτό αφηγείται τις εμπειρίες της από τις ομοσπονδιακές φυλακές γυναικών, ως αποτέλεσμα της ανάμειξής της με το εμπόριο ναρκωτικών, στο οποίο την είχε παρασύρει η τότε κοπέλα της. Τρία χρόνια μετά, τα απομνημονεύματά της μετατρέπονται σε κωμικοδραματική σειρά του Netflix. Πρωταγωνίστριες οι Taylor Schilling και Laura Prepon, μεταξύ πολλών άλλων.
Όταν εμείς στην Ελλάδα είχαμε τους Στάβλους της Εριέτας Ζαΐμη, οι Αμερικάνοι κρέμονταν απο τα δέντρα.
To Orange is the new Black διήρκησε 7 σεζόν με συνολικά 91 επεισόδια και αμέτρητοι χαρακτήρες πέρασαν απο τις οθόνες μας. Η σειρά θεωρείται κωμωδία και σε αυτή την κατηγορία διαγωνιζόταν στις διάφορες βραβεύσεις, αλλά στην ουσία ήταν μια καθαρά δραματική σειρά ειδικά από τον 4ο κύκλο και μετά.
Οrange is the new Black – Κριτική σειράς
Η Piper Chapman θεωρείται πρωταγωνίστρια της σειράς αλλά στην πραγματικότητα δεν είναι. Είναι απλά ο ‘κράχτης’ για να πείσει το mainstream κοινό και τους άντρες να κατσικωθούν και να παρακολουθήσουν ένα συγκλονιστικά ταλαντούχο cast από δεύτερους ρόλους, στην πλειοψηφία τους άγνωστες λατίνες και μαύρες, που περιλαμβάνουν από την αλλήθωρη Crazy Eyes που ερωτεύεται την πρωταγωνίστρια και στη συνέχεια της κατουράει το κελί όταν τρώει χυλόπιτα, την επιβλητική Ρωσίδα μαγείρισσα που κάνει κουμάντο –και λαθρεμπόριο ηλεκτρικών οδοντόβουρτσων που μετατρέπονται εύκολα σε δονητές- στην κουζίνα ή την παντρεμένη δίμετρη τραβεστί κομμώτρια.
Καθεμιά από τις κρατούμενες των φυλακών του Litchfield είχε αρκετό χρόνο στην κάμερα να ξεδιπλώσει την ιστορία της. Οι σεναριογράφοι δεν έμειναν περιορισμένοι στις ιστορίες της φυλακής. Μέσα απο flashback μας έδειξαν το παρελθόν της καθεμιάς και τι της οδήγησε στην φυλακή. Με αυτόν τον τρόπο καταφέραμε να τις μάθουμε καλυτέρα να καταλάβουμε τα κίνητρα τους, τα τραύματα τους, να τις καταλάβουμε, να τις δικαιολογήσουμε μερικές φορές και να τα τις αγαπήσουμε στο τέλος.
Τα κοινωνικά θέματα
Η πλοκή μέσα σε αυτούς τους 7 κύκλους ασχολήθηκε με πολλά. Ξεκίνησε επικεντρωμένη την Piper που προσπαθούσε να προσαρμοστεί στην φυλακή και την σχέση της με την Alex. Στον δεύτερο κύκλο είχαμε τον πόλεμο ανάμεσα στις μαύρες και λατίνες κρατούμενες. Στον τρίτο είχαμε την πώληση της φυλακής σε μια ιδιωτική εταιρία. Στον επόμενο κύκλο κυριαρχεί η βια των δεσμοφυλάκων προς τις κρατούμενες.
Ο πέμπτος κύκλος ασχολείται με την εξέγερση των κρατουμένων. Στον προτελευταίο κύκλο οι αγαπημένοι μας χαρακτήρες χωρίζονται καθώς μετά την εξέγερση μοιράζονται σε 2 φυλακές υψίστης ασφαλείας. Επιπλέον βιώνουν τις συνέπειες τις εξέγερσης αλλά και προσπαθούν να ενταχτούν στην νέα φυλακή. Η σειρά στον τελευταίο κύκλο τα έδωσε όλα ασχολήθηκε με το μεταναστευτικό στις ΗΠΑ και τις συνθήκες κράτησης των προς απέλαση γυναικών. Ασχολήθηκε με την κατάθλιψη και τις ψυχικές διαταραχές καθώς και με την επανένταξη των κρατουμένων.
To Orange is the new Black αποτελεί μια ωμή ματιά στο σωφρονιστικό σύστημα των ΗΠΑ, ποτέ δεν το έκρυψε άλλωστε. Ο μικρόκοσμος της φυλακής αποτελεί καθρέπτη της κοινωνίας, η δημιουργός, Jenji Kohan, προσεγγίζει ένα σύνολο κοινωνικοπολιτικών ζητημάτων. Άλλοτε με χιούμορ άλλοτε δένοντας μας το στομάχι η σειρά καταφέρνει να φέρει στις οθόνες μας την ζωή πίσω από τα σίδερα.
Ήδη από την πρώτη σεζόν, κεντρικό θέμα της σειράς αποτελεί το δυσλειτουργικό αμερικανικό σωφρονιστικό σύστημα, αλλά και η μεταχείριση των Αφροαμερικανών και των αλλοεθνών εν γένει από την κυβέρνηση και την αστυνομία. Στον τελευταίο κύκλο, αυτό συμβαίνει σε μεγάλο βαθμό, αφού θίγονται οι αντιμεταναστευτικές πολιτικές των ΗΠΑ, η πολιτική διαχωρισμού των παιδιών από τους γονείς, αλλά και οι άθλιες συνθήκες που υποχρεώνουν τους μετανάστες να φύγουν από τον τόπο τους, οι θυσίες που κάνουν με την ελπίδα για μια καλύτερη ζωή και οι κίνδυνοι που αντιμετωπίζουν όταν απελαύνονται.
Το συμπέρασμα
Σαν σειρά το Orange is the new Black είχε σκαμπανεβάσματα. Αμφιταλαντευόταν ανάμεσα στην κωμωδία και το δράμα σαν να μην μπορούσε να βρει την ταυτότητα της. Αποτέλεσε μαζί με το House of Cards τους κυρίαρχους τίτλους που τράβηξαν κόσμο στο Netflix στις αρχές του. Παρόλα αυτά δεν γίνεται να μην αγαπήσεις τους χαρακτήρες του. Αυτές οι μοναδικές γυναίκες θα σε κερδίσουν σίγουρα με τις ερμηνείες τους. Μπορεί να μην τις ήξερε η μάνα του πριν την σειρά, αλλά σίγουρα ξέρουν να παίζουν και θα σε κάνουν να τις ψάξεις.
Γενικά είναι μια σειρά που θεωρώ τίμια και αξίζει την προσοχή του κόσμου για τα μηνύματα που περνάει.
Από άποψη σκηνικών, κουστουμιών και σκηνοθεσίας τα πράγματα είναι πολύ στάνταρ χωρίς κάτι ιδιαίτερο θα έλεγα. Το δυνατότερο κομμάτι της σειράς είναι όπως είπα η πλοκή και οι ερμηνείες. Εκεί έχουν επενδύσει, μην ξεχνάμε, οτι θέλει ιδιαίτερη μαεστρία στο γράψιμο για να καταφέρεις να δέσεις τόσους χαρακτήρες μαζί. Τέλος η μουσική παίζει σημαντικό ρόλο στην σειρά. Από τους τίτλους της σειρά με το μοναδικό You’ve Got Time της Regina Spektor μέχρι το τέλος της, ακούσαμε φοβερά κομμάτια σε όλη της την διάρκεια.
Βαθμολογία: 8,5/10
