Ας ξεκινήσουμε το παρόν κείμενο λιγάκι ανορθόδοξα!
Αρχικά, το No Time To Die ήταν να προβληθεί στους κινηματογράφους πριν ακόμα «γεννηθούμε» εμείς, οι Unpopular Opinion. Αν πάρει κάποιος υπόψιν την παραπάνω συνιστώσα, καταλαβαίνει κάποιος ότι η συγκεκριμένη ταινία έχει περάσει από 40 κύματα λόγω της πανδημίας, όπως και όλη η βιομηχανία του κινηματογράφου βέβαια!
Μετά λοιπόν από 3-4l; αναβολές, είδαμε επιτέλους την ταινία στους κινηματογράφους. Αξίζει να σημειωθεί ότι η επιστροφή μας στην σκοτεινή αίθουσα σημειώνεται μετά από 1 χρόνο, με την τελευταία ταινία που είδαμε να είναι το Tenet!
Παράλληλα, αυτή η επιστροφή μας κατείχε ήδη μια «φορτισμένη» ατμόσφαιρα καθώς η ταινία που επρόκειτο να δούμε αποτελεί και την τελευταία του Daniel Craig στον ομώνυμο ρόλο!
Έτσι λοιπόν μετά από πέντε ταινίες και 15 χρόνια συνολικά ήρθε η ώρα να πούμε «αντίο» στον μακροβιότερο James Bond! Είναι το τέλος όμως αυτό που περιμέναμε; Η καλύτερα αυτό που του αξίζει;
Στο No Time To Die θα λέγαμε ότι είναι η ταινία που βλέπουμε τον πιο “ανθρώπινο” Bond από όλες τις ταινίες μέχρι σήμερα. Βλέπουμε έναν χαρακτήρα όπου είναι έτοιμος να αφήσει το παρελθόν του πίσω, ξέρει ποιος είναι και τι έχει κάνει αλλά όπως, συνήθως, γίνεται με αυτές τις περιπτώσεις, το παρελθόν δεν σε αφήνει τόσο εύκολα!
Βέβαια σε αυτό το χτίσιμο του χαρακτήρα βοηθάει και η σαφής μεγάλη διάρκεια του φιλμ, με τα κοντινά πλάνα του Cary Joji Fukunaga σε αρκετές περιπτώσεις να προσδίδουν άλλον αέρα στην ψυχοσύνθεση του ήρωα!
Φυσικά, ο Craig στέκεται επάξια στον ρόλο του (για άλλη μία φορά), παρόλο που και για τον ίδιο ακούστηκαν πολλά μέχρι το τέλος των γυρισμάτων. Στα υπόλοιπά θα ξεκινήσουμε από τα καλά ώστε να αφιερωθούμε στο τέλος στην απογοητευτική πλευρά της ταινίας.
ΘΕΤΙΚΑ
Αφού αναφερθήκαμε στον ρόλο του Graig, πάμε να δούμε πως αποδίδονται οι υπόλοιποι χαρακτήρες!
Μεγάλη εντύπωση μας έκανε η Ana de Armas στον ρόλο της Paloma , παρόλο που την βλέπουμε λίγο στην ταινία. Μας θύμισε έτσι παλιές γυναικείες πινελιές από παλιές ταινίες Bond. Όσον αφορά την δεύτερη μεγαλύτερη αγάπη του Bond, την Madeleine που την ενσαρκώνει η Γαλλίδα Lea Seydoyx, παίζει ικανοποιητικά τον ρόλο της ταραγμένης προσωπικότητας χωρίς βέβαια να διεκδικεί και δάφνες υποκριτικής. Εξυπηρετεί κατά κύριο λόγο τον σκοπό της συναισθηματικής φόρτισης καθώς πλησιάζουμε στην τελευταία πράξη του φίλμ.
Φυσικά, στην ταινία μας συστήνεται ο νέος(;) Bond στο πρόσωπο της Lashana Lynch ως Nomi! Δεν θα επεκταθούμε περαιτέρω για αποφυγή spoilers! Το υπόλοιπο καστ εξυπηρετεί ικανοποιητικά τον ρόλο του, με τον καθένα από αυτούς να έχει τις δικιές του στιγμές!
Φυσικά δεν θα μπορούσαμε να παραλείψουμε και την μουσική της ταινίας με τον λατρεμένο Hans Zimmer να προσδίδει τον απαραίτητο τόνο σε κάθε σκηνή του φιλμ. Επιπλέον, το soundtrack της ταινίας αποτελεί (σχεδόν) καθημερινό μας άκουσμα στο Spotify.. Ίσως και να συγκαταλέγεται στα κορυφαία πέντε ακούσματα της Bond βιβλιοθήκης.
Πάμε τώρα στο μεγάλο αρνητικό, κατά την γνώμη του γράφοντος, και δεν είναι άλλο από τον main villain!
ΑΡΝΗΤΙΚΑ
Δυστυχώς, παρόλο που ο ο Rami Malek ως Lyutsifer Safin όσες φορές τον βλέπαμε στην οθόνη(δυστυχώς είναι λίγες) προσπαθεί να αποδώσει μία “δική” του πινελιά στον χαρακτήρα, το σενάριο μοιάζει τόσο φτωχό που δεν πετυχαίνει ούτε στο ελάχιστο τον σκοπό που ήθελαν οι δημιουργοί.
Ποτέ μα ποτέ, τουλάχιστον στην αντίληψη μας δεν καταλάβαμε ακριβώς το όραμα του για την καταστροφή του κόσμου. Του εναντίον! Μας βάζει σε σκέψεις ότι απλά ήταν μία αφορμή να ξανά-επιστρέψει ο Bond στα καθήκοντα του χωρίς να μένει τίποτα αξιομνημόνευτο μετά το τέλος της ταινίας!
Σε ακριβώς αντίθετη κατάσταση με τον καλύτερο για τον γράφοντα vilain του Casino Royale! Ποιος μπορεί να ξεχάσει το φοβερό πόκερ παιχνίδι τότε; Εδώ πάντως σε κανένα σημείο της ταινίας δεν νιώσαμε τα ίδια συναισθήματα.
Το μόνο που το σώζει κατά κάποιο τρόπο είναι το τελευταίο μέρος της ταινίας ανάμεσα στους δύο ώστε να επιτευχθεί η κατάλληλη συναισθηματική φόρτιση που και πάλι δεν ΦΤΑΝΕΙ στο σημείο που επιθυμούσαμε! Και αυτό είναι το πιο αρνητικό από όλα!
Όταν είναι η τελευταία ταινία με τον μακροβιότερο Bond της σύγχρονης ιστορίας, είναι κρίμα να μην έχει και έναν ανάλογο villain που να εξυπηρετεί τον σκοπό του. Επιτρέψτε μας να παρουσιάσουμε τον ρόλο του Malek ως έναν από τους κακούς των αγαπημένων Far Cry! Πολυδιαφημιζόμενος, αλλά μέχρι εκεί! Μεγάλο κρίμα και μεγάλη χαμένη ευκαιρία!
Για να κλείσουμε σιγά σιγά το παρόν review ήρθε η ώρα να απαντήσουμε στο βασικό ερώτημα της ταινίας! Είναι το τέλος που αξίζει στον Daniel Craig ως πράκτορας 007;
Η απάντηση είναι ΝΑΙ αλλά με ένα μεγάλο αλλά! Ενώ η σκηνοθεσία του Cary Joji Fukunaga είναι αρκετά ικανοποιητική στο να προσδώσει τον πιο ανθρώπινο Bond μέχρι σήμερα, το σενάριο χάνεται κάπου στην μετάφραση.
Να θες να δακρύσεις με το τελευταίο act της ταινίας αλλά το σενάριο να μην σε αφήνει. Γιατί όπως λέει και η Billie Ellis με το ομώνυμο soundtrack:
Fool me once, fool me twice
Are you death or paradise?
Now you’ll never see me cry…There’s just no time to die
Βαθμολογία 7.5/10
