“Πάλι παίζεις?”
“Μα καλά τι σου προσφέρει αυτό που κάνεις?”
“Κλείνεσαι στο δωμάτιο σου και ασχολείσαι με ένα χαζοκούτι, αναρωτιέμαι δεν νιώθεις μοναξιά?”
“Δεν βαρέθηκες με αυτό το μοχλό στο χέρι?”“Μα καλά τι σου προσφέρει αυτό που κάνεις?” Μα καλά γιατί δεν ήρθες ποτέ να με ρωτήσεις? Μα καλά γιατί βγαίνεις σε συμπέρασμα ότι αυτό που κάνω είναι ανούσιο και βαρετό? Μα καλά… Γιατί πρώτα κατηγορείς και μετά αναρωτιέσαι για την ενοχή του? Τι μου προσφέρει… Πολλά, τόσα που καμία φορά έξω δεν μπορώ να βρω ακόμα και να ψάχνω μέρες, βδομάδες, μήνες.. Ας ξεκινήσω με το βασικό, ηρεμία..
Ηρεμία ναι, περίεργο σου φαίνεται? Επειδή ακούγονται διάφοροι ήχοι ακατανόητοι για σένα νομίζεις ότι αυτό είναι φασαρία? Όχι δεν νομίζω, όταν λέω ηρεμία δεν εννοώ ακουστική παύση, δεν εννοώ έλλειψη ήχων, εννοώ ηρεμία του μυαλού. Έλλειψη φασαρίας που ακούει το μυαλό μου όχι τα αυτιά μου.Άγχος, στρες, αρνητικές σκέψεις, αμφιβολίες, δράματα.. Χρόνια τώρα έχω βρεθεί να αντιμετωπίζω φόβους μέσα σε ένα παιχνίδι με μόνο όπλο μου έναν μοχλό, έχω βρεθεί αντιμέτωπος με τις λάθος οπτικές μου μέσα από ένα σενάριο ενός παιχνιδιού που εξελίσσεται σύμφωνα με τις δικές μου αποφάσεις, αποφάσεις που στην συνέχεια ανταμείβουν την σωστή μου επιλογή ή με χαστουκίζουν για την λάθος επιλογή, αφήνοντας μου έτσι ένα μήνυμα, ένα μάθημα που σταματάει σε ένα “μαλακία έκανα, δεν έπρεπε να κάνω αυτό, στην πραγματικότητα δεν θα το έκανα ποτέ“. 
Δεν είναι όλα τα παιχνίδια πια μόνο παιχνίδια, δεν είναι όλα μπαμ μπουμ και άναρθρες κραυγές, δεν είναι όλα απλά ένα όπλο που σκοτώνεις την ώρα σου. Είναι πολλά παραπάνω, είναι μαθήματα κρητικής σκέψης, είναι διδάγματα ζωής μέσω οπτικοακουστικού υλικού με σενάριο που είναι τόσο καλά γραμμένο που σε βάζει να φανερώνεις πλευρές του εαυτού σου στον ίδιο σου τον εαυτό.Είναι παρέα ευχάριστη παρέα σε έναν κόσμο που η μοναξιά αγαπητέ μου είναι παντού. 
Ή μοναξιά δεν είναι το να είσαι μόνος σε ένα δωμάτιο, μοναξιά είναι να είσαι ανάμεσα σε 30 άτομα σε μια σάλα και ακόμα να έχεις την αίσθηση ότι κάποιον ψάχνεις να ψάχνει εσένα.
Μέσα από ένα ρημάδι παιχνίδι έμαθα πόσο δύσκολο είναι να είσαι πατέρας..
God of War
Πόσο δύσκολο είναι να φύγεις μακριά από το παρελθόν σου…
Red Dead Redemption 2
Πόσο δύσκολο είναι να αλλάξεις για να γίνεις καλύτερος…
Horizon Zero Dawn
Πόσο πονάει να απογοητεύεις τους ανθρώπους σου επειδή διαλέγεις το ποιος θες να γίνεις και δεν είναι αυτό που εκείνοι ήθελαν από εσένα…
Ghost Of Tsushima
Πως η μοναξιά προέρχεται από τον υπερβολικό ζήλο να “συνδεθείς” με τους πάντες…
Death Stranding
https://www.youtube.com/watch?v=9jRPSnSDHPU&t=89sΧιλιάδες ακόμα μηνύματα και μαθήματα ζωής που κανείς δεν έκατσε να σου μάθει γιατί δεν είχε χρόνο, γιατί δεν είχε την ευκαιρία, είτε δεν είχε την διάθεση, σε έναν κόσμο που τρέχει τόσο γρήγορα τα 300 kmh που πιάνεις σε ένα Need For Speed είναι ένα απόλυτο τίποτα. Ο κόσμος είναι τόσο χαώδης κάποιες φορές που οι μάχες στο Call Of Duty είναι μια ασήμαντη φαγούρα, ο κόσμος είναι τοσο περίπλοκος που οι γρίφοι ενός Uncharted είναι παιχνιδάκι.
“Δεν βαρέθηκες με έναν μοχλό στο χέρι?” Εσύ δεν βαρέθηκες να βγάζεις συμπεράσματα χωρίς έρθεις στην θέση μου? Εγώ προσωπικά βαρέθηκα να σε βλέπω να με κρίνεις και 5 λεπτά μετά να βλέπεις Survivor, Big Brother, GNTM, Bachelor και ότι άλλο σκουπίδι σου πουλάει μια άλλη οθόνη σαν αυτήν που είπες ότι θα έπρεπε να απομακρυνθώ γιατί θα χαζέψω.Δεν ξέρω ίσως χάζεψα… Δεν ξέρω…. Πάντως δεν θα χαρώ ποτέ με το να βρίζω κάποιον που συμμετάσχει σε μια παρωδία που προσπαθούν να ονομάσουν “κοινωνικό πείραμα“. Χάζεψα, γιατί προτιμώ να μην σπαταλήσω χρόνο από την ζωή μου βλέποντας την κατάντια της τηλεόρασης. Να σπατάλησα χρόνο κοιτώντας πως θα σβήσω την υπερκαταναλωτική μου μανία αγοράζοντας ακόμα 32 άχρηστα πράγματα με “εκπτώσεις”. Χάζεψα ρε φίλε… Που δεν θέλω 5000 φίλους, 1000 likes σε κάθε post μου, που δεν έκατσα να γίνω καραγκιόζης για τα Social Media. Κατάλαβες? Ο καθένας βλέπει ότι και όπως θέλει να βλέπει οτιδήποτε, όπως τον βολεύει. Θα τελειώσω με ένα ρητό…” Στους τυφλούς βασιλεύει ο μονόφθαλμος”..
Ο νοών νοείτο